Namütenahi aşk kalbime müstakim olduğunda ayinesi senli
Seraplarda uçuyordu
Ahvali zayide idi

Tahattur ettikçe seni giryanları demlenirdi
Yanakları şukre idi
Dili lal olurcasına yarene mübdela
Bülbül gülü görünce
Şen olurdu bu diyar

Umman'a çalkalanır
İçimde her vakit mazi saati çalınca parçalanır gönüldeki
Dövmeli isim

Güneşin git gelleri
Şablerime yıldız eker mi ne

Kaydıkça gök yüzünden
Bir dileğim kabul olurcasına
Ben amin derim kaderin bükülmesine sanki

Halleri bilenim de
sükut eder nihalım boyun eğerek

Oysa tomurcuk tomurcuk olmuştu açılacaktı gelen güne dünya denen Amare hayale takmıştı kendini

Ah nihalım kopardılar seni yeşermeden

Üzülme ve şöyle de

- "Heyhat yıldırmayacaksın beni
Dünyanın gözyaşları şimşek
Şaksada bugün inadına yaşayacağım

Gece ağlarsam sabah yeniden doğarım yepyeni umutlara
gebedir bu sancılarım mutluluklara ışmar edercesine

Çünkü sen güneş sin gönüllere matem değil !

Çünkü sen Haktasın
Yoklarda değil !

Çünkü sen busun onlar da
O.....
Ayşe Kavak