[ italik ]



gecenin gizemli karanlığında
kendimi dinliyorum ruhumun yalnızlığında
serin bir rüzgar sol yanımda dolaşırken
denizin kokusu
denizden geceyi taşıyan esintiler
gece esrarlı bir yalnızlığın sihrinde yine
yokluğa dağılanları toplamalı yaşamdan
sesleri anımsamalı
bu sessizliğin ötesinde
sıcak bir gülüş sanki bir gölgenin gözlerinde
bir dokunuş sanki
bir yerlerde sevgiyle birlikte



dağınık hayatlar saçılmış ortalık yerlerde
kurumuş göz pınarlarında yaşlar
biri ve hepsi birlikte işte sağımda solumda
ellerim bende değil
ellerim ellerinde binlerce
hepsini tek tek anımsıyorum
oysa biz henüz tanışmamıştık bile
bunca sessizliğin orta yerinde
yalancı mutluluklar avuçlarında çocuklar
çocuklarımız
solan baharlardan kuruyan güz yaprakları
paramparça yürekleri dargın annelerin
nasıl toparlanabilir ki
bu soysuz dağınıklıkta



gece karası değil aslında
bir keder ki tarifsiz
sınırsız bir yokluk beni de içine çekmekte
tüm sevgilerini topluyorum onlara yaşamın
kenarda köşede her ne kadar kalmışsa gülücüklerini
anne yüreklerinde sevgileri
el değmemiş mutluluklarını da
vermek istiyorum sınırsızca
bütün çaresizliklerini ömrümüzün
tek tek asmak istiyorum bir şiirin darağacında ...










24 temmuz 2018
istanbul



[ /italik ]