cok gülmeler geçti
karanlık güneş
saçma rüzgarlar
umudun titrek yankıları


gündüzlerin
cehennem odakları
firar gayri mechul gitmeler
idam sehbasında beyaz güvencin telaşları



unutlar
imkansız sayılmayan duygu kuraklıkları
yetim kalan içsel düşüşler
kimse olmadı
olamadı


denedim
bir santim bile oynamadı
yurdun sehrin sokak lambaları bile
cok ayna kırdım yüzümde damlaları silerken



ölümün bile yaşatamadı
seni icimde boğarken sevgilerde
en derin aşkın
yalan sözcüklerinin icinde bile yalnız dururken


kedileri sevdim
kuşlarla konuşmayı denerken
gölgelerimde sakladım yazın soğuk rüzgara hasret
kışın yaşatamadım



donuk
bir iz kalarak yüzünden
düşen her pismanlığa
saygıyla üzülürken


dedimya
insan bir kere ölür
ve bir daha onı
yaşamak ve yaşatmak istemez



saygım
ve
sevgim
artık



hükümsüzdür...



07 .11. 2009