sonra avuç içimde yüzün duruyordu
bunun kaç şiir ettiğini kimse bilmiyordu sevgilim
parmak uçlarıma kokun sinmiş gibi
elimi yüzümün her metre karesinde gezdiriyordum
bazen uçurumdan düşer gibi oluyordum
bazende elinden oyuncağı alınmış bir çocuk oluyordum
ama hep düşlerimde sen oluyordun

oysa özgürlük kadar güzel seviyordum seni
ne özgürlükten vazgeçiyordum
nede senden
sen olmadan özgürlüğün anlamı olmazdı biliyorum
özgürlük olmadan da senin

sanki kalbim bir bıçağın sırtında yürür gibi
tonlarca iğne batırmışlar gibi canım acıyor
sanki açık yaraya tuz basmışlar gibiyim
bazen yüreğini yüreğime sarar gibi oluyorum
sonra kanayan bir yaraya elimi basıyorum

senin canın acımasın diye
kendi içimde yaralarıma merhem oluyordum sevgilim
kirpiklerinin üstünde dudağımı gezdirdiğim bir gece
dudağımı bir yıldız öpüyordu
seninle aramda bir şiirlik mesafe vardı
ama sana hep şiirlerden sonra geliyordum

yaşamak ne demekti bilmiyorum sevgilim
ama seninle nefes almak seni sevmek kadar güzeldi

ibrahim dalkılıç

18.07.2018
00.20 izmir