isli bir ekmek kokusuydu zihnime yer eden
sen ki buğday tarlasındaki başak kadar bereketli
tandır ekmeği kadar kutsalsın çocuk

kolunda bez bebeğinin
çıplak ayakların düşerdi ay ışığına
ürkek ve çelimsiz
ayak seslerinden bilirdim
yasemin kokardı saçların

oyuncakların kana bulandığı günlerin ertesiydi
alıp gittiler seni ağıtlarla
sübyan gelinlerin döl verdiği papatya tarlalarına
umutlarını gelin ettiler
hüzünlü bir sevişme sonrasıydı
ezel ve ebedi düş tarlası bir Araf yakınlığı
seni avuçlarından öpüp saçlarını okşadığım gün
bir kurşun sürüsüydü tazecik göğsünde kırmızıya çalan
yüzünde mermer soğukluğu
gökyüzünde bir vaveyla

kuş çığlıkları açtı aramızdaki çizgiyi
bulutlar yıkadı
eğrelti gelinliğindeki kızıllığı
sustu kuş cıvıltısı yüreğin
ağzında süt kokusu
doğmamış çocuklarının sütü sızlıyordu göğüslerinde
mora çalmış dudakların
üşüyordun
soldu saçlarının sarısı
Genimizi yakarken barut kokusu
beyaz bir kuş masalı anlatıyordu gözlerin