..........Toprağım iyot kokar ben kokar sen kokar içime seni aldım yüreğimde sızladın...

Kim seni üzdü anlamadım kızdım yıkıldım duygularımı sakladım...

Konuşamadım konuşmadım dinledim ama acımadım tüm öfkemi gökyüzüne saldım...Sen ağladın ben ağladım…

Bulut dayanamadı oda ağladı...

Öyle ağladı ki hiç durmadı kurudu toprak sonra yine ıslandı…

Yürüdüm yürüdük sahil ıslaktı hava soğuktu köpekler yoldaş oldu yazdan kalma kırılmış cinslerinde birden çoktu her taraf sessizdi sanki misafir gibiydik ama misafir değildik…

..........Sahile inen merdivenden kararlı adımlarla denize ulaştım ve inançla deniz suyunu avuçlarıma aldım yüzümü ıslattım beni gönderme dedim burada kalayım ne olur gönderme bir mucize diye yalvardım doğrulup elimde kalan deniz suyunu eline uzattım elini ıslattım ve yürüdük bizi aldı götürdü…

..........Kabullenmişti bizi çağırmıştı sanki geldik dedik yaşamaya içine aldı kal dedi kalın dedi sen ol ben ol biz olalım dedi…Mavinin bittiği yerdeyim...

Sustuum...


Figen Şençamlar ---2009 da yazdığım bir şiirim .