[ italik ]



Gözlerin gözlerime son şifreyi fısıldar
orda benden içeri bir tek senin sevdan var

elerin ellerimin son şahididir inan
seni her gördüğümde titrer elim ayağım
sensiz şiirlerimde ne tat ne de lezzet var

menekşe gözlerindir son menzilim durağım

gözünde hüzün görsem kor olur kıvılcımlar
sensiz dünyam yıkılır elbet yüreğim yanar
hiç kimse bilmese de kalbimi kalbin bilir
gözlerin gözlerime her an aşkı fısıldar

varsın kimse bilmesin yeter ki Allah bilir
rabbin sevdası dolu tertemiz yüreğinde

yürürken yollarında melekler secde eder
sen hep böyle ıpışıl benim gönlüm derbeder
bir mum gibi yanarken efkârımı kim bilir

gözyaşımla ıslanan sırlarımın sırdaşı
bir yatağım yorganım bir de yastığım bilir

bana ne yaptın söyle gel de boz bu büyüyü
menekşe gözlerinle aşk mı fısıldadığın
indir silahlarını dudağından süngüyü

gönlümle teslim oldum yetti sevda tuzağın
bin kere öldürdün ya kim vurur ki ölüyü

yürüdüğün yollarda melekler secde eder
sen hep böyle ıpışıl benim gönlüm derbeder
kuş gibi çırpınıyor zayıf kaldı yüreğim

sevdayı çeken bilir başına gelen bilir
kimse bilemese de şahittir Allah bilir

31/Mart/2011/Perşembe/Ankara

Yüksel Nimet Apel