Dün akşam meydanda ki otobüs durağında,
Yapayalnız ve yorgun duran sen değil miydin?
Kendini ışıtmayan lambanın çerağında,
Bakışınla halimi soran sen değil miydin?

Gördüm beyaza dönmüş, siyah idi saçların;
Çantana sığmıyordu içtiğin ilaçların;
Hala eskisi gibi tatlıydı mizaçların;
Maziya dalıp hayal kuran sen değil miydin?

Duygu deryalarında birer damla idik biz!
Önce aşkla beraber, sonra gamla idik biz!
Daha sonra hasrete doğru hamle idik biz!
Hasretinle kalbimi yoran sen değil miydin?

Seven kalp sevdiğini toprağa yatırmamış;
Yıllar güzelliğinden hiç bir şey götürmemiş;
Zaman denen canavar bu aşkı bitirmemiş;
İçimdeki fırtına, boran sen değil miydin?

Otobüsün geldi bak, zorlanırsin binerken,
Sakın düşme olur mu, yardım iste inerken,
Coşari, çok geç kaldık, sanma ki vakit erken,
Benim yorgungönlüme giren sen değil miydin?

İbrahim COŞAR