Ey gönül! Söyle ne diye yastasın?
Ne diye her vakit öyle hastasın?
Bazen çölde bazen de buluttasın
Bir ses ver bana, ne diye sükûttasın?

Güllerin ne halde, bir bak dalına
Hazan akmış beyazına, alına
Bir ayaz mı değdi o baharına?
Bir ses ver bana, ne diye sükûttasın?

Aşka mı düştün sen Mecnun’dan üstün?
Öylece sustun dünyaya büsbütün
Sevdaya mı yoksa aşka mı küstün?
Bir ses ver bana ne diye sükûttasın?

Eğer yandıysan inceden Leyla’ya
Dargın ettiyse seni bu dünyaya
Sen al bu yangını yürü Mevla’ya
Bir ses ver bana, ne diye sükûttasın?

Bak dışarıda yağmur var, umut var
Rahmete açılmış bir bir avuçlar
Sende ise sessizlik ve dört duvar
Bir ses ver bana, ne diye sükûttasın?

Hatırla, annen seni ne severdi
Bir bakışına canını verirdi
İşte o sevgiyi ona “O” verdi
Bir ses ver bana ne diye sükûttasın?

Bilir misin aşk nerde her şafakta?
Tane tane parlar sarı başakta
Unutma, gerçek huzur gerçek aşkta
Bir ses ver bana, ne diye sükûttasın?


KARDELENLER AÇARKEN-140