her gün hayalinle kendime ümit taşır
en karanlık yollardan geçerim dehlizlerle
aşarım tüm engelleri dilsiz şarkılar eşliğinde
yazarım tüm şiirlerimi senden ödünç nağmelerle
***
hep senin ülkende dolaşır, yoldaş olurdum yanına
sen istemeden canımı vereyim can katarsın canına
sen yoksun tadıyorum ölümü, en kuytu tenhalarda
seni görmeyince aynalar kırılıyor üzüntüden duvarlarda
***
seni toplasam çiçek yerine taç yapardım saçlarıma
ay doğmasın ne fark eder aydınlık olurdun çerağıma
yıllar yılı seni tutmak için çırpınır durur du ellerim
hala bir ümitle bakarım ufuklara, sahile uğrar mı gemilerin
***
seni görmese ağlar bulutlar yağmur yağar sahilime
gel kurtulalım bu dünyadan iltica edelim bizim iklime
nasılsa bir gün hep silinecek hiç kalmayacak ayak izleri
gelirsen eğer sererim yollarına senden aldığım dizeleri
***
sensizlik kurak mevsimimdi yağmuru bekledim her bahar
sensizlik hasret ve özlemim, umutsuz kalbime güneş açan yar
kaç kez düşündüm okunacak kalbimde sonunda hasretin selası
insan kulluğuna riayetle yaşar, sözüydü ilahi huzur da “kâlu belâsı”
***
yusuferdoğan