Kayboluyorum yalnızlığımın sensiz sokaklarında
Nefes almak da zorlanıyorum
Geriye dönüp baktığımda
Senli hayallerim yok oluyor
Uğruna döktüğüm gözyaşlarımı
Bilme sen
Bu kadar boyun eğdirme kaderime
Sevda çiçekleri açsın yüreğinde

Muhabbet suskunluğumu alıp yanına gelsem
Eski anıları deşsek yeniden
Defalarca seviyorum desem
Senden gelen acıları bir bir
Sen diye kucaklasam
İçim acısa gönül de koysam
Değişmez yine de bendeki yerin

Bu yazdığım sessizliğimin şiiri
Her kelimesinde anlatıyorum seni
Ben değil biz diye sevdim
Hala fark etmedin mi bu gerçeği

Yalnız gecelerimde seni hatırlatan
Biraz hasret biraz sitem var sözlerimde
Buğulu camlara yansıyan gözlerimde
Bir haykırış var duyulması güç
Nedir zor olan nedir bu korku
Sevmek mi sevilmek mi suç
Söyle hangisi

Gülüşü bile değişmiştir sevgilinin
Çalmıştır senden en değerli şeyini
Senin sandıkların onundur artık
Her şeye o karar verir
Ne zaman başlayıp ne zaman biteceğini bilir

Gecenin sonunda dinlenen fasıl gibisin
Kimini memnun eder kimini edemezsin
Vakit çok geç aşka
Bu saatten sonra sevmeyi istesen de öğrenemezsin

Başkalarını mutlu etmek için
Söyle mutsuz olmak mı gerek
Sensizlik hakim artık gecelerime
Gözlerim bakmayacak eskisi gibi
Damarlarımda dolaşıyor sen’li sensizlik...




Refik
12 . 05 . 2018
İstanbul