Ah o eski/me/yen yıllar...
Ah (O) içimi kemiren anılar...
Zaman geçtikçe içimi tırmalar

Ah o unutmadıklarım
Nerelerdesiniz ? hangi sokak, hangi caddelerde...
Hangi akasyanın altında çay yudumluyorsunuz
Bir ses verin ...
Bir iz bırakın ...
Ne olur

Kuru bir gazel gibi
Hasretinle süzülürken akdere caddelerinde
Hayalimde kalan suretin
Ve küflenmiş inadını okuyorum
Peyami sefa sokaklarında

Kulağımda çınlayan namelerini dinlerken
Elimi dokunuyorum
Kokunu hissediyor ve derince içime çekiyorum
Sanki bir karış ötede gibi bunu hissediyorum
Ama göremiyorum yoksun
Nerdesin ey yar?

Sessizce ağlıyor
Caddeler, sokaklar...
Ve her taraf beton yığını
Sensiz çekilmiyor hüzün dolu bu diyar

Haydi bekliyorum
Dağıt içimdeki keşmekeş duyguları
Bir köşeden çık da gel

Akdereden uzansın
Artık uzaktan da olsa
Gönlümün merhemi O eskimeyen el

Aklım karışık ruhum ihtiyar
Bedenim çok yorgun
Sensiz d/üşüyorum
Gözlerim sicim sicim
Islatırken sinemi

Arıyorum...
Bir lahza, bir eş, ne bir dost
Bulamıyorum
Yok etmişler
Gecekonduların yedi veren halini

Bir hüzün bir keder
Nisan yağmuruna inat
Akdere sokaklarına hasret yağıyor
Hey hat yorgun yüreğim
Kaldıramıyor ne yazık

Alıp götürüyor
Beni seksenli yıllara
Engara gününden, Ankara'ya
Bir el...
Bir sel...
Haydi ne olur
Durma gel ...
Her zamanki buluştuğumuz yere


Nuh Comba
(HeceliYorum)