Ah o eski/me/yen yıllar...
Ah (O) içimi kemiren anılar...
Zaman geçtikçe içimi tırmalar

Ah o unutmadıklarım nerelerdesiniz ?
Hangi sokak, hangi caddelerde...
Hangi akasyanın altında çay yudumluyorsunuz
Maziden bihaber umarsızca
Bir ses verin ...
Bir iz bırakın ...
Ne olur

Kuru bir gazel gibi
Hasretinle süzülürken akdere caddelerinde
Hayalimde kalan suretin
Ve küflenmiş inadını okuyorum
Peyami sefa sokaklarında

Kulağımda çınlayan namelerini dinlerken
Elimi dokunuyorum
Kokunu hissediyor derince içime çekiyorum
Sanki bir karış ötedesin bunu hissediyorum
Ama göremiyorum yoksun
Nerdesin ey yar?

Sessizce ağlıyor caddeler, sokaklar...
Ve her taraf beton yığını
Sensiz çekilmiyor hüzün dolu bu diyar

Haydi bekliyorum
Dağıt içimdeki keşmekeş duyguları
Bir köşeden çık da gel
Akdereden uzansın artık, uzaktan da olsa
Gönlümün merhemi O eskimeyen el

Aklım karışık ruhum ihtiyar
Bedenim çok yorgun
Sensiz bu yerler çok karanlık d/üşüyorum
Gözlerim sicim sicim
Islatırken sinemi, göz yaşımda pişiyorum

Arıyorum...
Bir lahza, bir eş, ne bir dost
Bulamıyorum
Yok etmişler
Gecekonduların yedi veren halini

Bir hüzün bir keder
Nisan yağmuruna inat
Akdere sokaklarına hasret yağıyor

Hey hat yorgun yüreğim
Kaldıramıyor ne yazık
Alıp götürüyor
Beni seksenli yıllara
En/gara gününden, Ankara’ya
Bir el...
Bir sel...
Haydi ne olur
Boğulmak üzereyim
Durma gel ...
Her zaman buluştuğumuz yere...

Nuh Comba
(HeceliYorum)

Nuh Comba
(HeceliYorum)