Sabaha bir kala parmağımı ısırıp kedim
Kuş seslerini dinletir her sızılı uyanış
Yemişli ağaçları göreyim, yeşilli kokuları çekeyim maksat
Başını okşarım serserinin
Ezan başlar, mahalle camisinde, seyrek saflar tutulur; ölüme karşı direnir ihtiyarlık.
Aynalar göstermez henüz yansıtılacak yaşanılır bir hayatı



Göğsümde aşkla uyandığım sabahlar azalıyor günden düne doğru
Nefes yük, nefsten ziyade
İnsan en çok, yokun yokluğunu anlatırken eskiyor
ve savaşırken inandığ' şeyler için.
Çoğu bahar uçurtmalar bayram yerine çevirse de gökyüzünü
Yaz dedi miydi sallanacak tellerde cansız biçimleri



Çok zaman bencilliktir sevda sanılan şey
Oysa sencil olduğunda bir aşık
Tepeden tırnağa teslim olduğunda sevdasına
-ki asla bir ölümlünün cismi değildir bu-
Kızıl beyaz kalanşolar açar, tohumlar çatlar olur olmaz
Taylar koşar yağız kısrakların yanında
Ayna, artık yaşanılır bir hayatı yansıtır



Vira bismillah deyip kalıp da yatağımdan
Uğruna ölünecek ne çok şey var. Çok şükür
Görmediğim misal, parmağımı ısıran kedimin mavi gözleri
Kanımı emen sivrisinek



Ah bir tutsa kalbimin en derin yarasını
Götürse bir çocuk parkına
Herkes eğlenirken ben yağmuru saysam...



Nisan.18.