[ italik ] Okunup üflenmiş tılsımlı koşku,
Yorumuna kefil düş pazubendi;
Pusuda bekleyen sabırlı coşku,
Harfendaz avcının ustalık fendi…


Bilgiyle sırlanmış akıl fincanı;
Püf çatlağı oyun oynaş gizlenmiş;
Ünlem noktasının virgülde canı;
Hecede bol-ahenk bir yol izlenmiş…


Sözler ki, biraz aç, biraz da susuz,
Uyurgezer tonda mahmur edalı;
Arka fonda duttan oyma bir kopuz,
İpekböceğince kozmik sedalı…


Şe, Çe sesleriyle akan derede,
Biri yalınayak yürüyor gibi
Ve sitem serçesi taşlık yörede,
Kırık kanadını sürüyor gibi…


İçtenlik soyunmuş sıfatlarından,
Sanki suda balık, yerde karınca;
Rüzgâr soyutlanmış dünden, yarından,
İlham, efil efil söylem boyunca…


Abdal ıslatansı çisentilerle
Bulutlardan hüzün sağmakta bir el;
Uyağına meftun özentilerle
Aşk’a kanatlanmak daha bir güzel…


O, en yüce sanat, sözün, kısası;
İnsan yanımızın dil aroması… [ /italik ]


YUSUF BİLGE


Meraklısına notlar:

*Koşku : Şiir
*Pazubent : İçinde muska veya yazılı bir sure bulunan kol bağı, kolçak.
*Harfendaz: Söz atan, sözle sataşan, polemikçi.
*Fent: Hile, desise.
*Bol-ahenk: 1. Hoşsohbet, neşeli, konuşkan, 2. Diyapozon "la"sını nevâ perdesi kabul eden bir akort, 3. Bu akortdaki ney’in adı.
*Abdal : Kalender, gezgin sofi, derviş.
*Meftun : 1. Büyülenmişcesine tutkun, aşık, 2. Hayran.
*Dil : 1. Tat alma organı, 2. Lisan, 3. Gönül
*Aroma : Hoş koku.