GİTME, KAL GÜLÜM

“ve beni bırakıp gitme, gidersen sözüm gider
kalemim susar, yüreğimdeki ince közüm gider GÜLÜM…”

Seni bekledim, gözlerim ufukta
Yüreğimde sızı, hüznüm dorukta
Henüz kavuşmuşken bu ilk durakta
Ellerim’ bırakma, gitme kal gülüm

Sen’le huzur açtı bak, kollarımda
Sılaya uzanan bu yollarımda
Bir sana yeşeren aşk dallarımda
Güllerim’ bırakma, gitme kal gülüm

Firâkın amansız ah-u zarında
Yüreği üşüten soğuk karında
Her gecemi yakan gurbet nârında
Küllerim’ bırakma, gitme kal gülüm

Sensizlik bir enkâzdır her bölgemde
Bir depremdir şu yürek ülkemde
Gözlerine yangın o Nur Belde’mde
Çöllerim’ bırakma, gitme kal gülüm

Şu garip ömrüm akmıyor hiç duru
Sensiz cevabı yok, meçhul bir soru
Öyle boynu bükük, öylece kuru
Göllerim’ bırakma, gitme kal gülüm

Gitme kal gülüm, aç avucumda
Bahar ol kokunu saç başucumda
Sensiz bir yağmurum, sevda burcumda
Sellerim’ bırakma, gitme kal gülüm

İSMAİL ASLAN /Kardelenler Açarken-27

https://ismailaslanweb.blogspot.com.tr/