RAHMAN CEMRESİ



Ne sorulsa yeri değil diyorum
Ne bilinse, ne duyulsa ne olduysa artık
Gözlerimi kapatıyorum
Duymuyorum..




Sen ömrümden çalarken gözyaşlarımı
Kayboldum kuytusunda günalarımın
Ve yetim bir gölgenin gözleri var şimdi
Rahman cemresiyle düşerler üzerime.




Ve ben günahkar, bir yanım firari
Adresim hep aynı, ayrılıklar çeşmesi
Öylesine sessiz, öylesine bir şey işte
Gelen çok, giden yok, karnımız tok.




Baharlar son dakika takılıyor ağlara
Gülerkem ağlatan mevzular gibi şanssız
Sarıl sarılabilirsen şimdi yıllara
Günlerce vurmadılar mı hepsi?
Dikine yaşatmadılar mı hayatı?
Satmadılar mı bizi?
Düpedüz yatırmadılar mı toprağa.




Beni yerler sarsın artık
Toz toprak kalayım dört bir yanımla
İçimde cansız düşüncelerim
Ve bedenim dışarıdan satılık gibi
Gelip satarsın belki




Gücüm yok yoruldum diyecek kadar
Başım dik, gözlerini seçebilecek gibi
Kalbim ise bir hiç, öldü gibi sanki
Ey gidi ruhum sen yaşarsın belki



.
.

RAHMAN CEMRESİ – Mert Zafer Cansever – Mawish Şiirleri