Sözün bittiği yer, dendiğine bakmadan
Yalanlar sırıtsa da alayına hürmeten
Nahoş ahkâmlar sıralanır bir bir.
Delifişek bir cesaret dillenir
Yakamoz acılardan çıkıp yola
Varmayı ertelediğin.
Kılıksız bir zihniyet zaman zaman
En yoran,
Sivri dilli bir yılan kadar
Derinden sokan.

Yana yakıla kim ise
Hayatla arana nifak sokan
Bir çocuk kadar güçsüz ve naif mi
Yoksa her şiir?
Gönül gözüne hürmeten
Geceyi delip geçen izafi sihir
Nakşeden yankısı zehrin
İçip içip ölmeyi nasıl oluyor da erteliyor,
Demeyi maharet bilen bir cehalet:
Kadın ve çocuk demeden sömüren
Ant içip ölümüne
Son sürat evreni ve sevgiyi boykot eden.

Kınında saklı kan ve yara;
Kibrinde bayat bir ikrar
Derleyip ömrü
Sona gelen ansızın
Taahhüdü kaderin demekten
Yana,
Denmedikleri de içine gömen
Kulun biri.

Hayattan çıkar hıncı badirelerin
Zaman örter sanırız da
Ölümden kaçarız için için.
Bir duman, bir karartı;
Bir yürek yanık alabildiğine
Göz gözü görmez hem de
Onca isin kara ve sinsi teşrifi.

Sayacı takılı epeydir mutluluğun
Tehir ettiğin hangi dönemeçse
Gelir bulur ve tutar elinden
Şerefine hayatın
Sen daha son sözünü söyleyemeden.