Geçtiğini gördüm rüyamda
-Şiddetli bir kasırga gibi, kumsalda-
Bir elinde bir pala
Ve bir kılıç diğerinde ,
Bir adamın atın üstünde.

Şehirlerin ve köylerin arasında,
Alman halk şarkılarıyla
Ve nerhirden dağa,
Ormanlardan vadiye koşan
Bir ata binmişti rüzgârla yarışan.

Alev kırmızısı ve siyah abanoz ,
Yularsız, gemsiz, dizginsiz,
Ne haydi ! Ne kırbaç, duygusuz
Homurdanmaların arasında
Bağrıyorlardı: Daima ! Daima !

Uzun tüylü bir fötr şapka, gölge
Ediyordu yanıp sönen gözlerine.
Nasıl ki, mavi parıltısı, parlar ve ölürse,
İçinde sisin,
Bir tüfeğin.

Ak kuyruklu bir kartalın kanadı gibi
Âni bir fırtınanın dağıttığı,
Karın havayla çizik çizik çizdiği,
Havalanan paltosu da
Dövünüyordu rüzgarda,

Bir övünç havasıyla gösteriyordu
Gölgeden ve fil dişinden bir örgüyü,
Tiz çığlıklar gibi ışıldıyordu
Gecenin karanlığındaki
Otuz iki dişi.

Paul Verlaine
Çev. Sunar Yazıcıoğlu