Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka oluyorsun
Kâh yerinde ağır olan bir taş gibi
Bütün boşluklarını dolduruyorsun
Kâh başı dumanlı iki arkadaş gibi
Bir dağla yan yana duruyorsun

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka... Hani nasıl desem
İç içe geçen duygularını
Kendi içine gömmüş sanki
Acı acı gülen bir matruşka

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka... Eller şakakta
Nazarların tutuk, kafan dalgın
Biraz solgun, biraz gariban
Biraz da munis oluyorsun
Yakamoz sarısı duygularla

Hüzünlendiğin günlerde
Bir başka oluyorsun dostum
Bir başka... Sanki soluk soluğa
Köşe bucak kayıp atını arayan
Bir canhıraş seyis oluyorsun
Gam bulutlu bir göğün altında

Hüzünlendiğin günlerde
Gecelerin katili oluyor gözlerin
Delik deşik ediyor karanlıkları
Bıçaktan keskin bakışların
Kaf dağının kulaklarını çınlatıyor
Ruhundan kopan haykırışların

Mesut ÖZÜNLÜ