-Vedat Fidanboy’a-

Bir nevruz sabahı kaçtım şehirden,
Yollarda baharın izini sürdüm.
Dağın zirvesini aşınca birden,
Vadiyi al yeşil bezeli gördüm.

Uzakta çağlıyor köpüklü sular,
Etrafa güneşin şavkı vuruyor.
Sükûta bürünmüş gibi kuytular,
Rüzgâr efil efil esip duruyor.

Uzandım serbeser yeşil çimlere,
Bir zaman kendimle baş başa kaldım.
Yağmur ince ince düşerken yere,
Mavera ötesi düşlere daldım.

Gökyüzü masmavi göl pırıl pırıl,
Başımın üstünden kuşlar geçiyor.
Çiçeğin koynunda uyuyor tırtıl,
Dallarda ebruli renkler açıyor.

Göz ufkumda sessiz naif imgeler,
Ruhumda ne kasvet ne zerre gam.
Büyürken git gide cılız gölgeler,
Gelmesin istedim tez vakit akşam.

Gün boyu dolaştım kırda bayırda,
Dedim ki: -Gönülden yaşamak budur.
Lacivert akisler kaldı hatırda,
Bir de dimağımda esenlik, huzur...

(2018)

Ali Rıza Atasoy