CENNET - XXXIII nci kanto

Sen, bakire Meryem, oğlunun hem annesi, hem kızı,
tüm yaratıkların ötesinde sessiz ve ulu,
ebedi kaderin iyilik anlatısı,

insana, sen verdin soyluluğunu,
böylece senin sayende yüce Yaratan
kendi yarattığı olmak lütfunda bulundu:

karnında sevgi yeniden tutuştu,
sevginin sıcaklığında, ebedi barışta,
bak işte, bu çiçek açtı.

Sensin sevgimizin meşalesi, öğlen ateşi, burada yukarda;
sen, ölümlüler aleminde, dünyada,
ümidin fışkırdığı güçlü kaynaksın.

Öyle büyük, öyle güçlü bir kadınsın ki
yardım isteyen sana koşmaz,
arzusu uçsun ister, kanat takmaz.

İyiliğin yağıyor, seni imdadına çağıranın üstüne,
çok kere önceden görerek,
geç kalmış isteği, karşılarsın cömertçe,

Merhamet sende, acıma sende,
büyüklük sende, sende toplanır yaratılanın
mutluluktan yana edindiği her şey.

İşte, evrenden, en derin uçurumundan
bizim bulunduğumuz tepeye gelen,
tanıdı art arda ruhları ve yaşamlarını.

O şimdi senin lütfundan diliyor,
gözlerini daha yükseklere kaldırabilme gücünü,
yüce mutluluğu hayranlıkla seyretmek istiyor.

Ben asla arzu etmedim, gözlerimin onunkinden
daha güçlü görmesini, sana dualarımı sunuyorum,
beni dinlemen için yalvarıyorum.

Duanla, onun ölümlü görünümünün
sislerini dağıtmanı, yüce mutluluğun
gözlerinde parlamasını senden istiyorum.

Gene yalvarıyorum, kraliçem, sen istediğini yaparsın,
onun bu gördüklerinden sonra,
saf ve değişmez hislerini sakla.

İnsancıl duyguları, alt ediyor koruman!
Bak Beatrice ile bütün ermişler,
ellerini kavuşturmuş, beni destekler!

Dante Aigieri
Fransızcadan Çev. Sunar Yazıcıoğlu