Kim bilir derdin nedir, belki de yok ailen
Kara kışta soğukta, çekersin bitmez çilen
İbret almaz halinden, görüp insan acilen
Aç mısın açıkta mı, halini bir soran yok

Ezen ezene düzen, kim kime yeter gücü
Bu tablolar ne hazin, ne kadar ürkütücü
O da sen gibi insan, can taşır değil öcü
Seni insandan sayıp, kul yerine koyan yok

Yerin yurdun belirsiz, hayat geçer göçebe
Karnını doyurursun, beş kuruş girse cebe
Görmezden geliyorlar, oynuyorlar körebe
Onların dikkatini, cezbedecek boyan yok

İsraf diz boyu olmuş, çöpte fazla azıklar
Çöpten geçiniyorlar, bize olsun yazıklar
Açgözlü hep insanlar, birbirini kazıklar
Dünyaları yese de, ne yazık ki doyan yok

Kâh köprü altlarında, kâh ortada kalmışlar
Hayat denen kavgadan, nasibini almışlar
Seni görmüyorlar mı? Hayallere dalmışlar
Feryat figan etsen de, sesini bir duyan yok

İnsafı hiç kalmamış, bu koca büyük kentin
Bazen de dilenirsin, çok vahim vaziyetin
Ne oldum deme sakın, yarına yok garantin
Vereceğin sadaka, bil ki seni soyan yok

Menfaat dünyasıdır, her şey bak karşılıklı
Bazen sağlıklı yaşar, ruhen hep hastalıklı
Kimseye güvenilmez, hep içten pazarlıklı
Göründüğün gibisin, şeffafsın bir foyan yok

Bu hallere düşmeyi, istemezsin elbette
Sokaklar tekin olmaz, belirsiz akıbette
Kime sığınacaksın, garip kaldın gurbette
Bunları idrak edip, kafayı bir yoran yok

SADIK YILMAZ
Tarih:25.10.2016
Düzenleme:16.01.2018 ================