BİR ŞUBAT SAAT ÜÇTÜ

Bir Şubat Sabahı
Saat üçe yakındı.
Alevler dam boyunda.
Yangının hıçkırıkları vurdu yüzümüze.
Demirler eridi.
Solingenden çığlıklar geliyordu.
Burası Berlin Avrupanın Başkenti.
İnsan olmayanlar kitapları. İnsanları yakıyordu.

Kulaklarım siren sesini arıyordu.
Halbuki siren seslerini sevmem.
Gelsede patlatsın kulaklar.
Alevler etrafı sardı.
Koca Rudow aydınlandı.
Gözlerim Möllne bakıyordu.
Orda Canlar yanıyordu.
Perşembe sabahın üçüydü
Üzerimize kaynar su döküldü.
Komşunun bahçesine ateşler sıçradı.
Ağaçlar çatır çatır çatırdadı.
Dersim dağlarında Alevler içinde
Ceylanlar yangında kaçıyordu.
Burası Berlin.
İnsan olmayanlar İnsanı yakıyorlardı.

Evrenin derinliklerine yükseldi.
Demir direkler fidanlar gibi eğildi.
Gök yüzünde kızıl yağmur.
Toprağa alevler yağdı.
Birde hayatım diger yarısı
Korkudan dehşete daldı.
Göz vanaları sonuna kadar açıldı.
Önce oğluna sonrada bana sarıldı.
Ağır bir hüzün dolandı.
Sabahın üçü perşembeydi.
Hava soğuk ayazdı.
Biz titriyorduk.
Tutunacak bir dal yoktu.
Zifiri karanlık yarıldı
Havayı ateşler sardı.
Komşumular bizi aradı.
İçerde bir umut uyandı.
Vucut canlandı.
Dünyada hala insanlar vardı.
Hepimiz çaresiz bir kalabalık.
Alevler yükseliyor yükseliyor.
Bindokuzyüz doksan üçtü.
Sivas Madımağı alevler sardı.
Gözümüzn önünde.
Otuzüç can, otuzüç insan yandı.
Hanemizde bizi Xızır uyandırdı.
Burası Berlin.
İnsan olmayanlar, İnsanları yakacaktı.

Birden sirensiz sessiz mavi bir ışk.
Dikildi Polis önümüze.
Uzaklaştırdı perde çekti gözümüze.
Arkasında itfayiye bir düzüne adam.
Sekiz dakikada geldiğini söylediler.
O anlar hiç bitmeyen zamanlar.
Gibi yüreğimizde bir ömür yediler.
Komşular evlerine çağırdılar.
Kapılarını ve sıcak bir kahve ile
Yüreklerini açtılar.
İnsan olmayanlara inat.
İnsanlığı gösterenler var.
Ya işte böyle biri yakar
Diğeri gönlünü açar.
Burası Berlin Avrupanın Başkenti.
İnsan olmayanlar, insanları yakarlar.

Aniden gitim ilk anlara.
Gök yüzünde beyaz ışıklara.
Şelvesi girmiş Ferat’ın odasına.
Bu güzel ışık gözler açılmış kamaşık.
Camadan dışarıya bakar.
Bağırdı bahçede yangın var.
Hepimiz derin uykuda.
Uyandırdı bizi Xızır Ferat’ın donunda.
Gulbang hazırlamıştı Seyid Oğlu o akşamda.
Xızır muhabettine Xızır meydanına.
Xızır bizi aldı alevlerin arasında.
Bir Şubattı Perşembeidi.
Sabahın üçüydü.
Alevler dam boyu yükseldi.
Ya Xızır sen varsın, sen Gerçeksin.
Dedik her gulbangın arkasıda.
Darımızda Çarımıza sen yetiş dedik.
Darımızda, çarımıza yetiştin.
Alevler etrafı sardı.
Xızır orda hazır nazırdı.
Pirim Baba Mansur vardı.

5 Şubat 2018 Berlin Ali Koçak