Ebediyete intikal eden bütün anneler ışıklar içinde uyusun.

ANNE

daha dün gibi gidişin anne
ne zormuş meğer
bir yarısını alıp götürerek
insana hayat verenden ayrılması
öbür yarısını geride bırakması
ve bir başına kalması anne

dün gibi dedim ya
yine sol yanımda bir sancı
yine hatırladım senli günleri
yüzüme her bakışında
gülen gözlerin hâla aklımda anne
sancım da olsa en koyusundan
sana sarıldığımda dinerdi bütün ağrılarım

acaba diyorum
yanına yattığın topraklar
ben gibi sarıyor mu seni
öyle candan öyle sıcak anne

saçımı okşayışında pamuk ellerin
canım yavrum deyişin çınlıyor kulaklarımda
ve sonra
sızıyor yanaklarımdan katrelerim
bir hasret ki çörekleniyor sol döşüm altına
meğer nasıl da doluymuş yaşam seninle anne

ve derken aklıma geliyor ölüm
nasıl da soğukmuş
gittin gideli buz kesmiş
sol döşüm gibi odamın duvarları anne

toprak anadır derlerdi inanmazdım
yoksa toprak anayı mı özledin
bu yüzden mi beni terkettin
bu yüzden mi toprak anaya gittin

herkesin bir annesi olmalı elbet
sen toprak anaya gittin
toprak ana sevindi
evladıma kavuştum diye

ama ben annesiz
ben sensiz kaldım
mekanın cennet olsun
ışıklar içinde uyu anne


Efkan ÖTGÜN[ italik ]