Ömürden gün çalmak yaşamak ise
Yaşıyorum işte, divane gibi
Gönül kâbesini yıkan herkese
Şaşıyorum işte, divane gibi

Kimin senedi var bugün yarına
Husumet kâr katmış, kimin kârına
İnsanlık evladır dünya varına
Deşiyorum işte, divane gibi

Söyleyeceğim var, sevgiye dair
Yârsiz yürek donar, gelmezmiş hayır
Yalan mı söylüyor şiirde şair
Üşüyorum işte, divane gibi

O silmiş olsa da hayal düşünde
Uykusuz gecenin saat beşinde
Vefasız demeyip yine peşinde
Koşuyorum işte, divane gibi

Tutku nazarında olsa da kayıp
Bir hataydı denmez ellere yayıp
Verilen ezayı kadere sayıp
Coşuyorum işte, divane gibi

Gam tasayla esip hüzünle akıp
Gün yirmi dört saat yoluna bakıp
Bir kez alo dese bendimi yıkıp
Taşıyorum işte, divane gibi

Doğduğum toprağım, kutsal daramdı
Benzeri olmayan gözü karamdı
Eskimek bilmeyen gönül yaramdı
Kaşıyorum işte, divane gibi

Hasret yüklü ruhum sustu arında
Her şey alenidir Hakk katarında
Gönüllü kobayım, sevda harında
Pişiyorum işte, divane gibi

Takdiri ilahi hükmüne varıp
Tahribatı kendi elimle sarıp
Verdiği acıyı sabırla karıp
Aşıyorum işte, divane gibi

IŞIK ömür boyu yordum serimi
Bu uğurda döktüm alın terimi
Hayırsız yüreğe mezar yerimi
Eşiyorum işte, divane gibi

Azimet IŞIK 05.11.2017 İSTANBUL