bahar kokularıyla gelmiştin kuytularıma
yeşil çağla kokulu baharlarımı gömdüm duvağıma
mimoza sarardı yaktım avesta hüzünlerle mektuplarını

su rüzgar toprak ateş
tanrısal aydınlıklarda kutsadığım dudakların
ateş renkli yakutlarda aradığım
geç baharların erken kırılan bahar dalıydık farkındayım
ateşgedelerde kutsadım mitralist bir aşkı
mimoza sarardı yaktım avesta hüzünlerle mektuplarını

ey ateşi behram dudakların
tin içinde can çekişen bedenin
ağaçların sonsuzluğunda ezeli aşk tin içindeki suretin
rüzgarlar susarken ney inledi durdu hiç bilmedin
mimoza sarardı yaktım avesta hüzünlerle mektuplarını

kimdik neredeydik neden birleşmişti ellerimiz
tur dağında yehova ateşlerle konuşuyordu
gül bahçesine dönüşüyordu ibrahimin bahçesindeki ateşler
kevser suyuyla söndürebilirsin belki içimin mimoza kokulu hasretlerini
yeşil ağaçlardan çıkan ateşlerdik
ben senin dergahında ezeli aşka hürmet ettim
nereye dönsem kor alev kahırmış ellerin

keskin bir şarap gibi iniyor içime sevdan
nicedir çöl yolcusuyum kavurucu ateşler dudağımda
zahitlik hırkamda kıvılcımlar kefenim ateşten
ibrahimin ateşlerini gül bahçelerinde soğuttun
gecenin karanlığında seni yakarışlarla unuttum

ey kutsal ateş
Âtehş-i vehrâmân
güzel kokulu ağaçlar atılırken üzerine
işte orada kutsa beni

Ömriye KARATAŞ
20.01.2018