Cennetin koridorunda yürüyorum
İçim kıpır kıpır, çok heyecanlanıyorum
Ve ilerliyorum
Kâh hızlı adımlarla, kâh koşarak
Benim gibi birçok kişi de koşuyor
Ve..
Açılıyor bır cennet kapısı
İçeri giriyorum
Önce Kâinatın Sultanı Efendimiz (sav)i görüyorum
Kalbim yerinden çıkacak gibi..
Yanına yaklaşıyorum
Ümmetim! diyor usulca,
Edeple eğiliyorum huzurunda
Ve ağlamaya başlıyorum katıla katıla
Seni çok özledim,nolur affet beni Efendim
Sana layık olamadım!
Vahsiyi affettiğin gibi beni de affeder misin?diyorum
Günahlarıma ağlıyorum..
Utanıyorum kendimden O'nu üzdüğüm için
Gözyaşları içinde,adını andıkça anıyorum
Bıraksalar beni keşke bıraksalar
Sonsuza kadar yanından ayrılmak istemiyorum
Bir Fâtımatüz-zehra da ben olmak istiyorum
Bakıyorum nur cemâline ama bakmaya doyamıyorum
Nolur beni bırakma Efendim diye yalvarıyorum
Yanıyor yüreğim..
Bir an düşücek gibi oluyorum
Çöküyorum dizlerimin üstüne
Efendim nolur yardım et
Ümmetini bırakma diye yalvarıyorum
Alemlere rahmet olarak indirilen kàinatın sultanı
Şefkatli gözleriyle yüzüme bakıyor
İçime bir su serpiliyor
Okşuyor başımı mübarek elleriyle
içim öyle huzurla doluyor ki
Ruhum kuş olup uçacak gibi oluyor sanki
Mescidi Nebevi..
Bir gece yarısı..
Otururken..
Gül kokusuyla uyanıveriyorum birdenbire
Acaba birileri koku mu sıktı diye bakıyorum
Kimsecikler yok!
Peki bu koku nerden geldi?
Acaba Efendim sahiden yanıma mı teşrif etti?
Bu nasıl bir koku aman Allahım!
Ben senin o gül kokuna kurban olayım Efendim!
Başlıyorum tekrar ağlamaya
Sonra..
Siliyorum gözyaşlarımı
Toparlıyorum kendimi
Şükrün deminde gidiyorum secdeye
Hamdediyorum, şükrediyorum..
Bakıyorum etrafıma gözlerim nemli nemli,
Açıp ellerimi dualar ediyorum Rabbime
Bırakma Rabbim bırakma beni,
Kavuştur nolur beni de Efendime diye yalvarıyorum Kainatın Sahibine..

...