GÜN BATIMI

Her gün batımı hüzünlendirir beni
Güneş ellerinin hünerini sergilerken
Bir ressam edasıyla calıp fırçasını
Kızıla boyarken gökyüzünü
Derin bir kederle uğurlarım
Geçip giden anlamsız, itibarsız günleri...

Gece, uykuya davet ederken gözleri
Öyle bir ağırlık çöker ki kirpiklere
Kapanıverir gözlerin üstüne akşamdan
Belli ki ne bekleyeni var ne beklediği
Hayli zamandan berri
Hayalsiz uyutuyor gözleri ...

Ah yıllar ah!
Neler alıp götürdünüz benden
Gözlerimin ferini
Dizlerimin dermanını
Dilimin fermanını
Eşim, dostum, oğlum , kızım hepsi de unuttular ellerimin hünerini
Oysa ki tepsiler dolusu acardım börekleri...
Kimi kıymalı severdi, kimi peynirli.

Ruhum pır pır ederdi
Kanım kaynardı kanım her yeni güne
Yaşam sevdalısı yüreğim
Börtü-böceğe , çiçeğe , kelebeğe
Günaydın derdi
Öperdi ışıltılı anlından güneşi.
Ya şimdi?

Handan Uçak Tunca