Giderken sordun mu hiç,kalanın hali nice,
Ardında bıraktığın,maziye hep sığındım,
Sevda denen şu illet,sırattan kıldan ince,
Kalbimde bıraktığın,acıya hep sığındım.

Kolay mı sanıyorsun,bir başıma ölmeyi,
Kolay mı sanıyorsun,hicranları bölmeyi,
Kimden öğrendin söyle,böyle hissiz olmayı,
Gittiğin yollardaki,hancıya hep sığındım.

Hüzün yumağı yıllar ve gözlerde yok oluş,
Yaşanan koca sevda ve mazide boğuluş,
Nereden bakarsan bak,hep saçlarını yoluş,
Sol yanımdaki senli,sancıya hep sığındım.

Karanlık ve zifiri,düşlerimin tabiri,
Gönlümden vurup gitti,vefasız kulun biri,
Kimseler bilmeyecek,derindir onun kabri,
Gömdüğüm topraktaki,goncaya hep sığındım.

Dilim lal gözlerim kör,sensiz hep yarım kaldım,
Yarınlardan umutlar,onsuz bir hayat çaldım,
Anladım çare değil,çaresiz hep yoruldum,
Sensizken sarıldığım,geceye hep sığındım ...

Cihan BERDİBEK
09.01.2018