Şu son senelerin karanlığını,
Dünya bir araya gelse, silemez!
Bunların, riyakâr yarenliğini;
Allame-i cihan olsa, bilemez…

Söylenen söz başka, icraat başka!
Başa gelen öyle, geldi ki aşka…
Uğramasalardı, Tanrım hiç keşke!
Böylesini hiçbir millet, dilemez…

Milleti yok sayıp, dedi;”ümmet var!”
Hiçbir iş yoksa da, bolca himmet var!
Yemeksiz emek yok, az da zimmet var!
Mü’min olan Beyt-ül mala, ellemez…

Ne varsa bozuldu, rüştümüz bile…
Dokuzunda nikâh, kolay mı dile?
Dede torun gibi, her gün el ele!
Süphan’la, sübyanı bozan gülemez…

Milletin malına, göz koyanların;
Yetim, öksüz hakkıyla doyanların…
Devletin dibini, tüm oyanların;
Yakaları, bir araya gelemez…

Şimdi konuşmanın tam da zamanı!
Bulgar’dan getirin kuru samanı…
Köylümün burnundan çıksın dumanı!
Laf ola; “bizi hiç, kimse bölemez…”

Tüm olan neremiz, söyler misiniz?
Mecliste bizi bir, oylar mısınız?
Yoksa ayrı, ayrı soylar mısınız?
Türk, tükürdüğünü zinhar yalamaz…

Antalya-2018/01

Halil Şakir Taşçıoğlu