ölünür mü gidenlerin ardından
diye bir düşünce bulutu yapıştı gözlerine
kadının kirpikleri hayır der gibi eğildi.




dünyanın çivisi çıkalı beri sallanmak elzem
düşlerin ayakları bata çıka geleceğin kapısında
''tık'' ''tık'' dedikçe parmaklar tahtaya
hiçliğin gıcırtısı sürtünür eşiğe
beyaza çalan gözler eskileri devşirmiş
hemen basamağa yığılmış anılar
merdivenlerin dikliği benim suçum değil.



toplanan kalabalığın dudakları sitem
yaşananların üstünü açmaya kimsenin gücü yetmez
o kadar karanlıkta kalmışlar ki
eskilikten lime lime
hangi ucundan tutsan elinde kalır.




düşerken sıcak bir damla buzlu yanağa
eriyip yapışır surata
ayrılığın elleridir silen sadece
kadın göğsünü gererek salıverir soluğunu zamana
ayakları dik durmanın ağırlığından eğrilmiş
''hayır'' kelimeli daha bir cilalı peltek dilinde.




''oh'' diyen ben değilim
her şeye doyan bir kadının
içinden çıkan haykırışın kırık bir nağmesi sadece
ne gök kucaklar ne yer
havada asılı kalır bir zaman.




Ayvazım DENİZ