şairsem, şairliğim susuzluğumdan
kurutulmasından bu sulak ovanın
gerilere çekilmesinden yıllanmış ağaçların bile
azaltılmasından ekilen torağımın


dönüp bakıyorum penceremden
görüntüme kurulmuş koca bir çadır
beni ilgilendirmez futbol rengi, cafcafı
kaç ağacı, kaç evi yiyor ona bakarım


beni kış ayazı yolda bırakana bakarım birde
geceymiş, kadınmış dinlemeden
insanlığın ölümüne ağıt yakarım
tadı damağımda yerel türkülerle


şairsem şairliğim yalnızlığımdan
bir avuç toprağa ekmemden tohumumu
bir tutam çiçek açsın diye bahara
şiir yazdırsın üstündeki gölge, güneş


soluk alayım üstüme abanan dünyada
bir merdiven bulayım ışığı gören
tırmanayım yukarı birkaç kişiyle olsun
bir kanepem olsun çınar altında
karşımda oturan yaşlıların yüzü gülsün
mutlu sallansın çocuklar salıncakta..


26. 12. 2017 / Nazik Gülünay