soğuk bir yağmur damlası
kuruyan bir papatyanın saçlarını okşuyordu
yetim bir çocuk düşlerinde
ve ne çok bahara sığınmak istemişimdir
ama hep bir kış mevsimine yakalanıyordu ellerim
ve yüzümde kırağı bir göz yaşı
kuruyan şakaklarda nehirler kuruyordu yarınlara

sonra baharı düşleyen ürkek bir serçenin
üşüyen göğsüne başımı koymak istemişimdir
sokaklarda koşmak
kelebeklerle ömrümü paylaşmak
ve çocuklar gibi gül açsın isterdim yüzümde
ama gel gör ki ben sensizim sevdiğim
sensiz yüzüm nasıl gülsün
ellerim nasıl ısınsın
gözlerim nasıl baksın göğe

oysa ben ölümden önce
yaşamı yitirenlerdenim sevdiğim
sana senden söz etmek isterdim
ellerini tutmaya korktuğumu
saçlarına dokunmaya
gözlerine bakmaya
sesinle sevişmek istediğimi söylemek isterdim

ama ben yitik bir şehirde
bir kış gecesi
üşüyen ellerimle
seni sana yazıyordum
sen kurak bir toprak oluyordun bedenimde
bense göz yaşlarımla kuruyan dudaklarına döküyordum içimi
yetim bir çocuğun düşlerinde

ibrahim dalkılıç

25.12.2017
22.55 izmir