22.12.2017 10:55:56
Terliklerimi giymem lazım,
onlar hep bildiğim yerde.
Oturduğum yerden yatağın altına kadar
her şeyi düsünmem lazım.
Her sabah altından geçtiğim ağacın üzerinde duran
kuş yuvasını keşfettiğime sevinmeliyim mesela
Üzülmemeliyim mandalinanın kokusundan hüzünlendiğime
Saçlarımı kıvırcık yapmak istediğime
Onların istediği gibi yaşamamaya direndirten duyguları
taşıyabilmiş olmaya sevinmeliyim...
Meğer ne de anlamlıymış bir Sabahattin Ali,
Oğuz Atay...
Yüreğimde şimdi hic kapanmayacak bir yara var
Sevinmeliyim öldürmediğine,
Acısa da yaşattığına
Kar yağadığında artık hep gülümseyeceğim
Beraber tahinli ekmek yiyemeyeceğimize ağlayacağım...
Ama hep bileceğim, ben artık sevmeyi öğrendim.
Bu ne güzel bir can...
Bu ne güzel bir ölüm...
T.B.L
