DOKUNMA SAÇLARIMA YANARSIN
Beyaz saçlarıma dokunma!
Her tekine bir hikaye yazılır.
Issız gecelerde birden
Ağrı düşer sinir uçlarına
Sonra tek tek düşmeye başlar...

Saçlarıma dokunma, yanarsın!
kaç gece uyumadan,taranmadan bekledi durdu.
gün oldu,
Kirazın rengiyle arkadaş oldu.
gün oldu
Miğferimle yoldaş oldu,
Bembeyaz ayazlamış çöllerde…

Saçlarım dokunma ,ağlar!
Vadilerin uğultulu sesi gizlidir uçlarında.
Rengini dağın tepesindeki kardan almıştır.
Çileye ,hüzne, hasrete dayanıklıdır.
Düşerken toprağın üzerine
Vatan güllerinin açtığı yerde,
kıpkırmızıdır.
Islaktır,
Yağmur çiselerken
Ve terlerken mahcubiyetten…

İpek gibidir,
Aslan yelesi gibi dalgalanır,
Sevdalı bakışlarda…

Sımsıcaktır,
Annesinin soluğunda
Ve okşayan kınalı elleriyle…

Şaşkın, uyuşuk ve ürkektir,
Titrektir.
Yoksul köy çocuklarının
kirli saçlarını okşarken...

Bir annenin çığlığıdır,
Öldüğüne inanmadığı, kayboluşta arayıp durduğu
ve bir gece ay batarken
Ay örgüsü saçlarını yolduğu...

Sen görmezsin o görür.
Alevi bembeyazdır saçlarının
Dokunma Yanarsın,
Dokunma yanarsın!..
Yusuf Yılmaz