Yudumlarken bir yaz akşamı
Semaverden tavşan kanı çayımızı
Gaz lambasının titreyen ışığında
Sohbet giderek koyulaşmıştı
Sohbet bahaneydi oysa
Maksat aynı heyecanı tatmaktı.

Kaçamak yapmış, tünemiştik bir köşeye
Bir kalp yapmıştım gayri ihtiyari
Kabuğunda ayırdığımız fasulyelerle
Bakışlarından cesaret alarak
Ortasında ismimin baş harfi,
Elim varmıyordu bir türlü taneleri dizmeye
Sense diğer harfi bekliyordun heyecanla
Yanakların al al olmuştu
Kilitlenmişti gözlerin son tanelere.

Tek tek dizmiştim taneleri tereddütle
Gözlerindeki ışıltıya uyarak
Nefesimiz durmuştu son taneyi koyarken
Yüzeme bakmıştın o an, sevinçle
‘’O ben miyim’’ demiştin
‘’O ben miyim’’ gözlerinde birkaç damla
Evet dercesine eğmiştim başımı
Ama sen emin olmak istiyordun
‘Ben miyim o‘’ diye ısarla sormuştun
O gün sensin diyememiştim.

Boyun eğmem gereken bir kaderdi bizi ayıran
Diyemezdim bir sözüm var, bir ömür beni bağlayan
Unutamadım beni bir ömür o iki damla gözyaşını
O sendin, diyemedim hep yüreğimde kaldı