kasım ağzın da biriktiriyor kışı
sarı deviriyor iktidarını yeşilin
soğuyor bardağımda çayım yastığım da yüzüm
imgelere aşk taşıyan sözcükler de bir vazgeçiş

tahtalarını tuzun kemirdiği iskelelerden yükseliyor
veda yankıları

bunca ses bir o kadar sağırlık
aldanışlar uçurumun da ve
bir hayli yüksek dozda

dökülmeler mevsimin de en can alıcı an

sarılsam en deli çağlarıma sımsıkı yeniden
yakama yapışan dipsiz bir kuyu
olmaktan vazgeçer miydi zaman

ben hep yürürdüm
dağınık uluorta
denk gelmezdim hiç ışıklı kalabalık adreslere
kimsesiz ve karanlık evlere içime dönerken rastlardım


ki sarının soysuz zaferidir ömrüm
bir deniz yosununun en kaygan zeminin de
ömrüm benim ölesiye kederli
şarkılardan geçiyor iç sancı makamında
içine iplik iplik süzülen gözyaşlarından

yangınlar eğiriyor şiir içre