Duygularımla, kalbimle ve beynimle,
Her an doyumsuz
İyiliğine ve merhametine
Bir meşale gibi uzatılmış tüm varlığımla
Bir gün, son derece basit bir tarzda
Hayatımı, iyileştiren ellerine almak için
Sadakat yollarından gelmenden dolayı,
Seni seviyorum, övüyorum ve teşekkür ediyorum.

O günden sonra,
Biliyorum ah! Hangi sevda
Rahatlamış ruhumun üstüne
Saf ve duru bir çiy gibi düştü.

Kendimi sana ait hissediyorum, bütün yakıcı bağlarla
Alevleri kendi kor yığınlarına bağlayan
Bütün vücudum, bütün ruhum
Sana doğru yükseliyor, yorulmaz bir atlımla ;
Derin çoşkunu ve sevimliliğini,
Uzun uzun hatırlamaktan geri durmuyorum,
Öyle ki, birdenbire, zevkle, sayısız göz yaşlarıyla
Gözlerimin dolduğunu hissediyorum,

Oradan sana geliyorum, mutlu ve toparlanmış olarak,
Sevinçlerin en gerçeği olan ve ilerde olacak olan sana
Sonsuza dek saygılı olmak arzusuyla.
Tüm sevgimiz çevremizde alev alev tutuşuyor;
Varlığımın bütün yansıması çağrına cevap veriyor;
Vakit emsalsiz ve hayran bırakıyor,
Parmaklarım titriyor, sadece alnını sıyırıp geçiyor,
Düşüncelerinin kanadı ona değiyormuş gibi sanki.

Émile Verhaeren (1855-1916)
Çev. Sunar Yazıcıoğlu