Gir kafesine bülbülüm,
Sen kafesinde ötmeye mahkûmsun.
Yalnızlığına kim dem tutar.
Herkes neşesine sanır ötüşünü.
Oysaki ben bilirim senin ayrılık şarkılarını.

Bülbül misali yaşıyorum seni,
Sen değil, ben sana uzağım.
Bülbül uçup gelemez, sadece feryat eder ya,
Ben de feryat ederim ancak dizelerim

Ben de kopmak, gelmek istiyorum sana,
Ellerim kollarım bağlı, düşüncelerim bile tutsak.
Dön yemininden günahın bana yazılsın.
Etme ne olur, incitme senden bu mahrum sevdamı,

Gülüşlerini başıma taç yaptığım,
Ateş aldı yürek, figanım ağır.
Ayrılığın korkulu, rezil bir düşünce,
Yalnızlığınla rüsva etme beni, etme ne olur.

Ben seni yaşıyorum umut, umut,
Peltek, peltek hayallerle…
Sen beni unutursan, bende kendimi hatırlayamam.
Kaybolurum izbe sevda yollarında.

Etme ne olur, bırak senle atsın kalbim,
Yazıktır acı çekmesin, şilep sızlıyor yaramdan.
Cefası yeter yüreğin,
Ver elini bana, sefa sürsün.

Bil ki ey sevgili, senle her günüm bir cennet,
Yokluğun sanki bedenime düğümlenen arîn.
Senden b/aşka çare yok bana,
Etme bitir sürgünümü