Sen
Yağmur suları kadar renksizsin
Tontonluğun
Tonlarüstü olmalı senin
Gökkuşağından
Daha zengin bir potansiyeli
Heba etmemelisin

Topuklarını öpen gri fırsatlardan
Toy yılkılar gibi kaçan bir delisin

Dediklerinde
Çok şükür demelisin

Uzak durmalısın
Hissi hırsına mahkûmların
Bir bacak kapmak için
Çeneleri sallı ejderlerce üşüştüğü
Tabasbus soslu meydanlardan
Unutmamalısın
Göğü kucaklayan ağaçların
Yükünü taşıyan koca gövdeler
Dallarına oranla
Daha uzaktır meyvalardan

Hani nasıl dört eder iki kere iki
Kendileştirdiğin çayırlarda inan ki
Yarı aç çelik çomak oynamak dahi
Güneşten daha sıcak
Dolunaydan daha parlak
Bir huzur iklimiyle tanıştıracak seni

Sonra
Benliğini bir hoş geldiniz şenliği
Kaplayacak göreceksin
Senin olacak âdeta
Mutlulukların hepsi
Tabak tabak tepsi tepsi

Olduğun sürece
Huzuru ve mutluluğu
Dışındakilerin dışında arayan birisi

Mesut ÖZÜNLÜ