Geçip gidiyor ömrümüzden parça parça.
Neye benzeyeceğimizi bilmeden yaşıyoruz,kimisine göre de ölüyoruz..

Yağmur olup yağsak damlara,neden toprağa değmedi der,üzülür yüzümüz..
Rüzgar olsak savrulsak,dağ bayır demeden essek,tozu bahane eder incinir gözümüz..
Gürültüsüne aldanıp,bağırıp gürlesek ışık olup yayılsak neden filizlenen bir dal görmüyor der kırılır kalbimiz..
Güneş olsak aydınlıktan
Gece olsak yalnızlıktan şikayet eder dururuz..

Yağmurlu bir akşamın karanlık gecesinde,kendi ışığına güvenmeden yayılan bir sokak lambasının hüznünü taşıyorum..
Hüznüme,damla damla çiseleyen yağmurlar şarkılar söyleyerek eşlik ediyor..

Bir elim kalemde,diğer elim ıslanıyor
Hareketsiz kalıp,dengemi şaşırıyorum..

Sonra kim olduğum gerçeğine dönüyorum..
Dışarda yağmur,içerde toprak kokusu
Ellerim ıslak,kalbimde hasret duygusu
Yüreğim vuslat,ellerim ıslak
Ellerim ıslak,bir yanım sıcak
Bütün benliğim sopsoğuk..

Sezgin SEVEN