Hasret, nasıl yakar, seven yüreği
Sevilen, sevgiden, senden habersiz
Sevgidir elbette, aşkın direği
O, kendi halinde, dünden habersiz

Aşk denen duygudan, haz almamış ki
Sevda ne, ömrünce, hiç bilmemiş ki
Henüz bir bakışa, râm olmamış ki
Dakika, saatten, günden haberiz

Gözlerinde, damla yaş yok, çizin yok
Pişmanlığa, gam, kedere, izin yok
Terk eden yok, ayrılık yok, hüzün yok
Öyle ki nefretten, kinden habersiz

Kışı da sevmiş o, yağan karıyla
Sevilmiş her zaman, yaptıklarıyla
Göz göze olmamış, henüz biriyle
Hiç unutmadığı, an’dan haber yok

İsyan etmez dudak, o yüzden suskun
Huzurlu gönülden, olmaz ki kuşkun
O gözler değildir, uykuya küskün
Uykusuz geceden, tandan habersiz

Her zaman, Mevlâ’dan, sevgi diliyor
Her gördüğün, kendi gibi, biliyor
Ne yapsa, ne etse, yüzü gülülüyor
İçinde bir ben var, benden habersiz

Ne güzel bir hayat, sokmuyor zora
Yürekte ateş yok, dönmüyor kora
Lüzumsuz ne güzel, hoş bir manzara
İnan ki canandan, candan haber yok

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

RÂM :Boyun eğen, Kendisini başkasına bırakan
ÇİZİN :Yanak da göz yaşı izi