[ italik ]
Bilir misin sessiz acının sessini
Kimse duymaz senden başka
Kimse anlamaz dilinden
Ne gelmelerle dağılır yankılar ne de gitmelerle biter yalnızlığın

Bir bedende iki kişi yaşar hep
Gülüşleri gülüşün
Hüzünleri hüznün olur
O hep senin olur da sense bir hiç
An gelir gülerken ağlarsın, gülüşleri sel olur akar kalbine

Acın coştukça coşar, dilin bağlı, haykırırsın çaresizliğe
O an ölmek daha kolaydır sevmekten
Teke tek savaşmaktır çünkü zamanla acını her zaman
Ölümle burun buruna yaşamak
Ya da biçilen ömre katlanmak
Boynu büküktür tüm umutların

Zaman sızın olur, zamansızım
Aslında böyle değildim seni tanımadan önce
Düşlerime kar yağmazdı hiç bir vakit
Ne korkularım vardı
Ne de sevinçlerim yarımdı
Şimdi bakıyorum da her şey yarım
Varlığımda sen bense yarım, sen de kalmıştı diğer yarım
Sensizlik ise korkularım

Oysa aşk korkulacak bir şey değildi benim için
Yeniden doğmak sanırdım hayata
Gözlerim hiç olmadığı kadar parlayacak
Kalbim yerli yerinde duramayacak
Durmadı, duramadı yüreğim de gözlerini görünce zaten
ve evet yeniden doğdum o ıssız okyanusun ortasında

Ne yazık
Başaramadık birlikte aynı sularda yüzmeyi
Bulanıktı imkansız aşkın suyu
Azgın dalgalarla dolu
Yelken açmışım meğer sevdiğim gözü kapalı
Görmemek, görememekmiş bir türlü o mutlu sonu
Mavi mavi kanamak
Maviliklerde boğulmak varmış

Sen gördüğüm çöldeki serap
Sen engin denizdeki yakamoz
Nasip değilmiş bana gözlerin
Nasip değilmiş demek bana ellerin

Bu nasıl kaderse alnıma yazılan
Sinemde bir yar(a)sın her dem
Hasret ateşiyle yanan
Acısı haddini aşan
Devasız, noktasız

Sen! Canım
Sen imkansızım
Sen sevda infazım
...

İşte bende seni sevdim, seviyorum seni
Sen imkansızım