Kuş kondu pencereme kanatları alevden
Ay yıldızlı bayrağa dokunmuş telekleri
Kokusunu getirmiş şehit girmiş bir evden
Gözlerine nur katmış uçuşan melekleri.
Tutuşturdu kalbimi ulaştığım bu resim
O ateşi söndürür hangi resmi merasim.

Kuş kondu pencereme yaprak rengiydi gözü
Belki de üzerinden uçmuştur bir ormanın
Cıvıldadı yavaşça sevgi dolu her sözü
Gagasında bir ağıt cümlesiydi vatanın.
Üzgündü yetişmişti dağlarda kin fidanı
Düşman olmuş canlıya herhalde yok vicdanı.

Kuş kondu pencereme tüyü yosun yeşili
Belki Yeşilırmak’ın suyunda yıkanmıştır
Mihri’nin şarkısını söylüyordu şen dili
Kim bilir nice hazin öykülere kanmıştır.
Ayak izleri kalmış üstünde ıslak kumun
Sitemini getirmiş ülkedeki mazlumun.

Kuş kondu pencereme ağzında zeytin dalı
Kimler bilir ki bunu hangi çağdan kalmıştır
Kanla ödendi diye, dedi; çok da pahalı
Gözyaşıyla sulayıp kurumadan almıştır.
Bırakmalıydı vardı halkımın ihtiyacı
Kanayan yaraların olmalıydı ilacı.

Kuş konmaz pencereme kalmamış ki dermanı
Şehitlere yanmaktan uçmaya takati yok
Barış kokan rüyalar geçemez ki ummanı
Aslında dediğimin pek de hakikati yok.
Alamazlar umudu sarsa da küf kokusu
Güçlüyüz yürekliyiz yoktur ölüm korkusu.