Sonbaharda, kara kuşlar iner uyuyan şehire
Heryeri yosunla kaplı, eski bu evin bahçesine
Dar penceresinin altına yuva yaparlar
Eskiden güzel şimşirlerin olduğu bu yerde
Kimseler yaşamıyor artık
Eski kuşaklarda ki o farklılık
Bu zamanlarda yok artık
İki kat arasına yerleştirilmiş,
Örümcek ağı kaplamış,
gıcırtı çıkartan merdivenler
Bahçesinde yeşil sarmaşık büyüyen
Büyük bir arazi üstüne kurulmuş, sessiz, eski kırmızı ev
Ve yapraküstünde çürümüye bırakılmış yüzyıllık bir çınar,
Duyuluyor dışardan yaşlanmış, acı çeken iç sesi
evin örümceklenmiş koridorlarında
Ebedi uykuya girecek besbelli
Anı yakala! bir dünya inşa etmek için, dedi
Anı yakala, bir çiçek, bir kelebek, bir böcek gibi
Kaybolmak istemiyorsam bu enkazda benim gibi
Anı yakala, vakit varken!
Günün tazeliğini tat, güneşin sıcaklığını hisset
Herşeyi yaşa zaman varken farket
Pembe hayaller seni kandırmasın
Kendini sev ve gerçekler ile yüzleş,
Dünü düşünmekten artık vazgeçç
Tek başına saydığın şeyleri tekrar et
Anı yakala ve olduğun gibi hareket et
O an ile birlikte zamana yolculuk et.