Bilemezdim ki yalnızlık rıhtımına demir attığımı.?
Bilemezdim ki seni beklerken o limanda güneşin batacağını.?
Nerden bilirdimki gece karanlığında sesisz sesiz ağlayacağımı.?
Gidişin o gidiş,gülüşün o gülüş...

Hayalimde kaldı vicdansız giderken el sallayışın bana,
Bekledim seni geri gelecek diye sabaha kadar o limanda,
Ay ışığı parlak,ayaz gecelerin soğuk koynunda beni yapayalnız bırakıp gidişin varya.
Ölümden beterdi çektiğim acılar,bunu biliyor musun.
Unuttu sanma sakın seni çok özlediğimi...

Sabah seherinde çiy yağdı üzerime seni beklerken o limanda bunu biliyormusun vicdansız..
Titreyen ellerimle saçlarımı düzeltirken,halen gözlerimden yaşlar akıyordu senin yokluğuna.?
Bir gün olur da dönersen eğer seni beklediğim o limana.?
İşte orada,demir attığım o kahrolası yalnızlık rıhtımında iki kürek toprak atarsın üzerime...

Sevmiştim seni ölesiye bunu bil yeter sevdam,bunu bil yeter
Bensiz kimseler gülme olur mu,gülme..?
Belki kavuşur ellerimiz mahşerde
Bırak kalsın öyle deli sevdamız,şarkılarda söylenir belki.?
Ağıtlar yaksın hoyrat sesleri ile ozanlar,şiirlerim öksüz kalsın senin için
İşte ben,işte ben seni böyle sevdim,böyle sevdim,
Ben seni ölümüne sevdim..

Vahap Ünsal/10/10/2017..