10.10.2017 06:21:38
Cübbeyi Giyen Yegane
Günler şen olsaydı, ağlar mıydık hiç?
Sen gideli gönül divane oldu.
Cahiller hükümdar; yaşaması güç,
Nebim! Şu dünyamız virane oldu.
Sen misâlsin bize; emin arkadaş,
Hiç de eksilmiyor şu gözlerden yaş.
Bir daha gelemez sen gibi yoldaş,
Gönül seni arar; pervane oldu.
Ne okur, yazarız; battıkça battık,
Kitabı bıraktık, şirke hak ettik.
Düzelir mi bilmem bu yanlış artık?
Şimdiler dinimiz anane oldu.
Saysanız sayılmaz; yüzlece fırka,
Herkesin ezberi şeyhinden fıkra.
Her muteberinde yaldızlı hırka;
Cübbeyi giyenler yegane oldu.
Bilmezler mi, bunun sonu nicedir?
Ne şefaat vardır, ne de bir hatır.
Herşey yazılmıştır, hep satır satır,
Orada dil sustu, el çene oldu.
10.10.2017
Mehmet Semercio
