Yanar yanar dururum
Kendimi mazinin kollarında bulurum
Dallarım uzak diyarlara savrulur
Hazan vurunca yapraklarima
Bir ızdırap mevsiminde kaybolurum
Dalarım cok cok uzaklara
Hazan vurur yapraklarıma
Sararırım dertlerin bağrında
Serilirim futursuzca yerin kucağına
Kalkamam bir müddet bakarım etrafa umutsuzca
Öylece kalıcam sanırım her yıkıldığımda
Ağlarım yanarım kendimi parçalarcasına
Silerim gözyaşlarımı bakarım bir etrafıma
Bir gayretle tutunmaya çalışırım kaderime imanıma
İste o zaman doğrulurum azimle ve inaçla
Bi kendime geliveririm
Hüznüme şöyle bir arkamı donerim
Benim Senden büyük Rabbim var diye düşünürüm
Unutma bu dünya imtihan meydanı derim
Rabbim sevdiğiyle alışveriş edermis deyip öyle kendimi teselli ederim
Yılmam! Çok şukür yılmadım da hicbir zaman
Cünkü bilirim ki sabredenlerin yanındadır Yüce Rahman
Kendine sığınanları Merhametliler merhametlisi mahrum eder mi lütfundan
Sığınırım Rabbime ve derim bırakma beni nolur hiçbir zaman
Bırakma nolur bırakma ki Rabbim budur Senin Şanına yakışan