umut ve dalgınlık arasında
ağzımda kalabalık bir orman
adını barış koyun
yüzümdeki kuşların
kalbe katiyyen inen
ağıdına.




gök yüzümün penceresinde
bir balık ağlasa
kıvılcımı
sonsuz umut
gözyaşımdan denize
akan.






çocuk bahçeleri diyorum
saklambaç oynayan yüzlerde
anlam aynı
ayrılık tetiğini
çekse de.




bu gece uyumasam da olur
elim elinin üstünde acıyla sevişirken
sevda tazelesin emzirdiğim yalnızlığı

hakkını helal et sevdiğim.

sesim sesinde tutuklu rüzgar
kan boğmadıkça kırılmaz fidanı
ruhunum.
suyun rahminde yüreğimin kelepçesi
çoğaldıkça sessizliğe
uyur/uyanır
sana açarım.

kar filizleri gibi
çıplak taş gibi

ki,
yıldızlar hep nöbette
konuşucaktır.





giderken
ışığını söndürme odamın
bakma bana öyle
hadi uzan
beraber ölelim
çıktığımız
yolda.





elbet
karşılaşması vardır
avucumun içinde resmin
ikindilere düşür mavi fısıltıları
şehir ayaktayken
bestelensin özlem
sabahlara
toprak koksun
ay deli gönlüme
cenneti
süzsün.




seni
yoran
iklimlerim
lekeli beyazlarına
selamsızım.
çocukları çaldılar gözlerinden
duydum çığlıklarını
az ötede.

bu yüzden sevdim seni
ve yaralarını.
gözleri elvedasız
sevincim
yüreğine



giderken beni de götür.